17.9.19-25.10.19
Arabic follows
שיעופו כולם [!Que se vayan todos]
ז’ואאו דלגדו, קבוצת סלה-מנקה בשיתוף אמיר בולצמן ואריאל ערמוני, ישעיהו רבינוביץ ומאיה שלייפר
עיצוב גרפיטי ״שיעופו כולם״: מאיה שלייפר
שחזור תהלוכת ״שיעופו כולם!״: הפיראטיות הפיראטיות וקבוצת סלה-מנקה
וידאו של שירת דלגדו: שיתוף פעולה עם דולסה (אאוגוסטו סקטי וגבי לורסצ׳י)
״שיעופו כולם!״ היא סדרת אירועי אמנות, שבמרכזה תערוכה במעמותה בבית הנסן, המתייחסת להתארגנויות אזרחיות בארגנטינה בשלהי 2001, שנולדו כתגובה למציאות הפוליטית, הכלכלית והחברתית בניסיון להביא להחלפת השלטון. שיאם של האירועים הביא בדצמבר 2001 להחלטתו של הנשיא פרננדו דה לה רואה לנטוש במסוק את “הבית הוורוד” (משרד ראש הממשלה), שמולו התקיימו המחאות. ההתארגנויות, שצצו באופן ספונטני והעניקו קול וכוח לאזרחים, התייחדו בביטוייהן האסתטיים, הטקסטואליים, החזותיים והצליליים. היבטים אלו הם נקודת המוצא לתערוכה, שכותרתה היא הסיסמה שביטאה את היעדר הייצוג של העם בממשלה ואת האכזבה הגדולה מההנהגה הפוליטית. ההתארגנות והסיסמה שליוותה אותה, אשר הביאו בסופו של דבר להחלפת השלטון בארגנטינה ב-2001, היו השראה לתנועות אזרחיות במקומות שונים בדרום אמריקה.
סדרת האירועים מתחילה בפעולות במרחב הציבורי, לפני פתיחת התערוכה לקהל. פעולה אחת היא תלייה של
כרזות עם הסיסמה “שיעופו כולם”. פעולה זו נמצאת על התפר בין ציטוט, קריאה לשינוי וטיזר פרסומי לתערוכה. הפעולה השנייה היא שחזור של תהלוכות מחאה עממיות בשם ״קסרולאסו״ (cacerolazo) שהתקיימו בארגנטינה באותם הימים. בתהלוכות אלו התאחדו באופן ספונטני אזרחים ללא הזדהות פוליטית ספציפית בקרנבל אזרחי. סירי המטבח שלהם (cacerolas) הפכו לכלי נגינה שליוו את קריאתם לשינוי. מבלי לדעת, “בישלו” האזרחים בתהלוכות אלו את נפילתו של השלטון. בפעולה זו ציטטו, במודע או שלא במודע, פעולה אזרחית אחרת שבה, לפי המיתוס הארגנטינאי, התגברו תושבי בואנוס איירס על איום הכיבוש הבריטי באמצעות שפיכת שמן רותח מסירי המטבח על הצבא הבריטי הכובש. כך הפך כלי בסיסי במטבח לסממן מובהק של הצורך בשינוי ושילב בין הפוליטי למרחב הביתי, בין סימן של רעב לצליל של מהפכה.
התערוכה כוללת:
- מיצב סאונד כמחווה ל״קסרולאסו” (שיתוף פעולה של סלה-מנקה עם אמיר בולצמן ואריאל ערמוני)
- שחזור של מסוק הקרטון שבנו הארוריסטים (Erroristas), קבוצת אמנים אקטיביסטיים, בהפגנה בארגנטינה ב-2017, ושהממסד פירש כקריאה חד-משמעית להפלת השלטון הנוכחי, ללא אפשרות לפרשנויות מורכבות או פואטיות שאליהן התכוונו האמנים. השחזור הוא שיתוף פעולה של סלה-מנקה עם ישעיהו רבינוביץ.
חדר שיוקדש ליצרתו של האמן הפורטוגלי-ארגנטינאי ז׳ואאו דלגדו, אשר ביצירתו שאף להביא לשינוי המציאות באמצעות שירה ופרויקטים אמנותיים שונים.
בתקופת הצגת התערוכה יתקיימו אירועים נוספים וסדרת הקרנות של סרטים ועבודות וידיאו.
הפרויקט ממשיך את העיסוק של קבוצת סלה-מנקה בנושא גירוש שדים, שהחל בפרויקט “הדיבוק” בפסטיבל “קולה של המילה” ה-14, בפרפורמנס-סרט ״הדיבוק 1937-2017״ ובתערוכה ״אין מקום מרומם יותר ממקלטי הנוכחי״.
| מרכז לאמנות ומחקר מעמותה בבית הנסן | ניהול אמנותי: קבוצת סלה-מנקה | ניהול כללי: לאה מאואס
ניהול פרויקטים ואדמיניסטרציה: שחר בן-נון | ניהול טכני: יואב פיש | ייעוץ טכני והקמת תערוכה: איתמר מנדס-פלור | ייעוץ סאונד: אמיר בולצמן | משרד והפקה: תמר || דרוזד | גרפיקה: מאיה שלייפר
התערוכה בתמיכת : מפעל הפיס, מנהל התרבות, עיריית ירושלים ובית הנסן.
فليغربوا جميعا [!Que se vayan todos]
جواوو ديلجادو ، مجموعة سالا – مانكا بالتعاون مع أمير بولتسمان وآرييل عرموني ، يشعياهو رابينوفيتش ومايا شلايفر
تصميم جرافيتي “فليغربوا جميعا”: مايا شلايفر
استحضار مسيرة “فليغربوا جميعا!”: القراصنة ومجموعة سالا – مانكا
فيديو لشعر ديلجادو: تعاون مع دولسي (أوغوستو سكيتي وجابي لورتشي)
“فليغربوا جميعا!” هي سلسلة من الفعاليات الفنية ، تتمحور حول معرض معموطا في منزل هانسن ، والذي يحاكي المنظمات المدنية في الأرجنتين في أواخر عام 2001 ، ووُلد كرد فعل على الوقائع السياسية ، الاقتصادية والاجتماعية في محاولة لاستبدال الحكم. أدت ذروة الأحداث التي وقعت في ديسمبر 2001 إلى قرار الرئيس فرناندو دي لا سين بالتخلي عبر المروحية عن “البيت الوردي” (مكتب رئيس الوزراء) ، والتي جرت فيها الاحتجاجات. تميزت المنظمات ، التي ظهرت تلقائيًا وأعطت المواطنين الصوت والقوة ، بتعبيراتها الجمالية ،النصية ،البصرية والصوتية. هذه الجوانب هي نقطة الانطلاق للمعرض ، الذي يحمل عنوان الشعار الذي عبر عن عدم تمثيل الشعب في الحكومة وخيبة الأمل الكبيرة من القيادة السياسية. التجمعات والشعار الذي رافقها ، والذي أدى في النهاية إلى تغيير الحكومة في الأرجنتين في عام 2001 ، شكلت إيحاء للحركات المدنية في مختلف أنحاء أمريكا الجنوبية.
تبدأ سلسلة الأحداث بالأنشطة في المجال العام ، قبل افتتاح المعرض للجمهور. فعل واحد هو تعليق ملصقات تحمل شعار “فليغربوا جميعا”. يتواجد هذا العمل على التماس بين الاقتباس ، الدعوة للتغيير والدعابة الترويجية لهذا المعرض. الفعل الثاني هو إعادة بناء مسيرات الاحتجاج الشعبية التي سميت كاسيولازو (cacerolazo) في الأرجنتين في تلك الأيام. وحدت هذه المسيرات المدنيين تلقائيًا دون انتماء سياسي معين في كرنفال مدني. أصبحت أواني المطبخ الخاصة بهم (cacerolazo) بمثابة الآلات الموسيقية التي صاحبت دعوتهم للتغيير. دون أن يعرفوا ذلك ، “طهي” المدنيون في هذه المسيرات سقوط الحكومة. في هذا العمل ، بوعي أو بغير وعي ، استشهدوا بعمل مدني آخر تغلب فيه أهالي بوينس آيرس ، وفقًا للأسطورة الأرجنتينية ، على تهديد الاحتلال البريطاني بسكب الزيت المغلي من أواني المطبخ على الجيش البريطاني المحتل. وهكذا ، أصبحت أداة أساسية في المطبخ علامة واضحة على الحاجة إلى التغيير والجمع بين الفضاء السياسي والمحلي ، بين إشارة الجوع وصوت الثورة.
. يتضمن المعرض:
– منشأة صوتية تكريماً لـ cacerolazo (تعاون بين سيلا – مانكا وأمير بولتسمان وأريئيل عرموني)
– إعادة بناء طائرة هليكوبتر من الورق المقوى التي بناها الأروريستيم Erroristas ، وهي مجموعة من الفنانين الناشطين ، خلال مظاهرة في الأرجنتين في عام 2017 ، والتي فسرتها المؤسسة على أنها دعوة لا لبس فيها للإطاحة بالحكم الحالي ، دون مجال للتفسيرات المعقدة أو الشعرية التي قصدها الفنانون. الاستحضار هو تعاون سيلا – مانكا مع يشعياهو رابينوفيتش.
غرفة ستخصص لعمل الفنان البرتغالي الأرجنتيني جواو ديلجادو ، الذي سعى في عمله إلى إحداث تغيير في الواقع من خلال الشعر والمشاريع الفنية المختلفة.
خلال تقديم المعرض ، سيتكون هناك فعاليات إضافية وسلسلة من عروض الأفلام والفيديو.
يواصل المشروع انشغال مجموعة سيلا – مانكا بموضوع طرد الأرواح الشريرة ، الذي بدأ بمشروع “لبس” في مهرجان “صوت الكلمة” الرابع عشر ، وفي فيلم الأداء “اللبس 2017- 1937 ” وفي معرض “لا مكان أكثر ترفيعا من ملجئي الحالي”.
מרכז לאמנות ומחקר מעמותה בבית הנסן
ניהול אמנותי: קבוצת סלה-מנקה
ניהול כללי: לאה מאואס
ניהול פרויקטים ואדמיניסטרציה: שחר בן-נון | ניהול טכני: יואב פיש | ייעוץ טכני והקמת תערוכה: איתמר מנדס-פלור | ייעוץ סאונד: אמיר בולצמן | משרד והפקה: תמר דרוזד
גרפיקה: מאיה שלייפר
התערוכה בתמיכת : מפעל הפיס, מנהל התרבות, עיריית ירושלים ובית הנסן.
مركز الفن والأبحاث معموطا
الإدارة الفنية : مجموعة سالا مانكا
إدارة المشاريع والإدارة المكتبية: شاحر بن نون | الإدارة التقنية: يوآف فيش | استشارة تقنية ونصب المعرض: إيتمار مندس-فلور | مستشار صوت: أمير بولتسمان | مكتب وإنتاج: تمار دروزد
تصميم جرافيكي : مايا شلايفر
المعرض بدعم من: مفعال هبايس, مديرية الثقافة، بلدية القدس وبيت هانسن.
.