ואז פתאום, לנצח נצחים
איב קריסטל ונורית דרימר
אוצרים: סלה-מנקה
איב ונורית גדלו במקומות שונים: נורית גדלה בירושלים, ואיב ברומא. את חייהן מחברים אסונות שאירעו בילדותן. אבא של איב ואמא של נורית נהרגו שניהם בתאונות דרכים. נורית היתה בת ארבע, ואיב בת עשר כשרגע שהכביד עליהן את משקלו שינה את הכיוון של סיפורי חייהן. אך החיים של השתיים המשיכו, והשנים עברו. האסון הפך לזיכרון. לפעמים, הן מספרות, הוא הפך גם לבדיחה. המוות התעורר ונרדם והזמין להרפתקאות מפתיעות.
ב"ואז פתאום, לנצח נצחים" חללי המרכז לאמנות ומחקר מעמותה הופכים לסט צילומים של סרט שמקורו בפנטזיות ובביוגרפיות של השתיים, סט לצילומים שלא יתממשו. בחללי מעמותה הזיכרונות האישיים שלהן מתמזגים לסיפור אחד ומרחיבים רגע תיעודי בודד לרצף של סצנות בדיוניות למחצה המאורגנות בשפה קולנועית, החללים השונים בתערוכה הם סצנות שונות מסרט שלא צולם. העיסוק בחשיפה, חשיפת יתר, קלוז-אפ, לונג שוט, צמצום ודחיסה של שדה הראייה נשען על שפת הקולנוע. הצופה נכנס אל תוך הפריים והופך לדמות זרה שמתהלכת בסיפור של אחרים. הסאונד גולש בין הסצנות ומייצר תחושה ייחודית של אירועים מקבילים בזמן.
לקולנוע האפשרות לחשוף מקומות או רגעים שמקורם בתת-מודע, לסלף זכרונות, להעשיר או למחוק אותם. קריסטל ודרימר בוחרות באמנות כדרך לעבד ולאתגר את סיפורן האישי. הן לא ״משחזרות״ את הרגע, אלא מעניקות לו חיים חדשים. הן משחקות עם הזיכרון של התאונות ומנהלות דיאלוג איתו. לאמנות ולקולנוע, בדומה לחלומות, היכולת לעצב מציאות. המבקרים בתערוכה נכנסים למסע בעברן של נורית ואיב. הרגע שנפרש מחדש בחללי מעמותה הופך להווה מוחשי, פואטי, דחוס, מלא הומור וטרגיות, לפעמים שחור, לפעמים אופטימי.
איב קריסטל ונורית דרימר מסיימות את תוכנית הרזידנסי באקדמיה של העכשווי במרכז לאמנות ומחקר מעמותה. התערוכה היא תערוכתן הראשונה של השתיים, בוגרות בית הספר לתיאטרון חזותי בירושלים, שבמסגרתו עסקו בעיקר בתחום הפרפורמנס. לאורך שנת הרזידנסי הן היו גם האוצרות של ארכיון הצנזורה במסגרת התערוכה ״ברבריות״ שהוצגה במרכז. התפר הדק בין הגלוי לנסתר, בין האישי לציבורי, חוזר ביצירתן הנוכחית.
התערוכה מתקיימת במסגרת "אמנות בצומת", פסטיבל הקולנוע ירושלים, בתמיכת קרן משפחת אוסטרובסקי.
מרכז לאמנות ומחקר מעמותה בבית הנסן
ניהול אמנותי: קבוצת סלה-מנקה
ניהול פרויקטים ואדמיניסטרציה: שחר בן-נון | ייעוץ טכני והקמת תערוכות: יואב פיש | ייעוץ סאונד: אמיר בולצמן משרד והפקה : תמר דרוזד
תודות: נתן אודנהיימר, בקי קריסטל, עדן קריסטל, שיר קריסטל, ניב גפני, ענת דרימר, נחמי דרימר, עמית מן, טל יחס, ויויאן אוסטרובסקי והאמנים ברזידנסי במרכז מעמותה: יהודית שלוסברג-יוגב, שגית מזמר, אמיר בולצמן.
—
ثم فجأة، لأبد الآبدين
إيف كريستال ونوريت دريمر
قيمات: سلا – مانكا
نشأت كل من إيف ونوريت في أماكن مختلفة: فقد نشأت نوريت في القدس وإيف في روما. ترتبط حياتهن بالكوارث التي حدثت في طفولتهن. قتل والد إيف ووالدة نوريت في حادث سيارة. كانت نوريت في الرابعة من عمرها ، وكان إيف في العاشرة عندما غيرت لحظة اتجاه قصص حياتهن. لكن حياتهن استمرت ، ومرت السنوات. تحولت الكارثة لذاكرة. في بعض الأحيان ، كما تقلن ، أصبحت الكارثة أيضًا مزحة. استيقظ الموت وسقط نائما ودعاهن إلى مغامرات مفاجئة.
في " ثم فجأة، لأبد الآبدين" تتحول فضاءات مركز الفنون والأبحاث معموتا لجلسة تصوير لفيلم يعتمد على الأوهام والسير الذاتية للاثنين ، وهي سلسلة من الصور التي لن تتحقق. في مساحات معموتا هن يعدن بناء قصصهن الشخصية ويوسعن لحظة وثائقية واحدة لسلسلة من المشاهد شبه الخيالية المنظمة في لغة سينمائية.
المساحات المختلفة في المعرض هي مشاهد مختلفة من الفيلم. يعتمد الكشف ، الكشف المفرط ، الكلوز آب ، اللونج شوت ،تقليص وضغط مجال الرؤية على لغة السينما ، في السرد الذي يدخل فيه المشاهد إلى الإطار ويصبح شخصية غريبة تسير في قصة الآخرين. يتدفق الصوت بين المشاهد ويخلق إحساسًا فريدًا بالأحداث الموازية زمنيا.
تتمتع السينما ، مثل الأحلام ، بالقدرة على الكشف عن الأماكن / اللحظات التي تنشأ في العقل الباطن ، تسويف الذكريات ، إثرائها أو محوها. تختار كريستال ودريمر الفن ، حتى عندما يتعلق الأمر بالموت. هن لا "تصورن" اللحظة ، ولكن تمنحنها حياة جديدة من خلال تجميل ذاكرتهن. هن لا تحاولن إعادة البناء ، التدقيق أو إعادة التجربة ، بل يلعبن مع ذكرى الكارثة ، ويجعلونها عمداً شريكة في المعرض. للفن (مثل الحلم ، مثل السينما) القدرة على تشكيل الواقع. زوار المعرض يشرعون في رحلة في ماضي نوريت وإيف. إن اللحظة التي يعاد فرشها في مساحات معموتا تصبح ملموسة ، شاعرية ، مزدحمة ، مليئة بالفكاهة والمأساة ، وأحياناً سوداء ، وأحياناً متفائلة.
إيف كريستال ونوريت دريمر ينهين برنامج الإقامة في أكاديمية الفن المعاصر بمركز معموتا للفنون والأبحاث. المعرض هو الأول للاثنتين ، وهن خريجات مدرسة المسرح البصري في القدس ، والذي اشتغلن في إطاره بالأساس في فنون الأداء. على مدار عام الإقامة ، كنّ أيضا قيمات أرشيف الرقابة في إطار معرض "بربرية" الذي تم تقديمه في المركز. خط التماس الرفيع بين المرئي والمخفى ، بين الشخصي والعام ، يتكرر في أعمالهن الحالية.
يقام المعرض في إطار "فنون عالمفرق" ، ضمن مهرجان القدس السينمائي ، بدعم من صندوق عائلة أوستروفسكي.
مركز معموتا للفن والأبحاث في بيت هانسن
الإدارة الفنية: مجموعة سلا-مانكا
إدارة المشروعات وإدارتها: شاحر بن نون| الاستشارات الفنية وإنشاء المعارض: يوآف فيش | استشارة صوتية: أمير بولتسمان | مكتب وإنتاج: تمار دروزد
شكر وتقدير: يهودات شلوسبرج-يوغيف ، ساجيت مزامير ، عميت مان ، تل ياحس ، وفيفيان أوستروفسكي, ناتان أودنهايمر ، بيكي كريستال ، عيدن كريستال ، شير كريستال ، نيف جافني ، عنات دريمر ، ناحمي دريمر.