ברבריות

בַּרְבָּרִיּוֹת

Barbarians

אמנים משתתפים:

תערוכה:

מרים וילנר, רפרם חדד, נינו ביניאשוילי, ג’וזף שפרינצק, קבוצת סלה-מנקה ואמיר בולצמן, שחר יהלום

ארכיון הצנזורה:

מיכל לזר, חגית קיסר,  רננה שלמון, איגור זייגר, נתן אודנהיימר, קסניה יורקובה, נמרוד טקסלר, מר אינקוגניטו, ניצן סט, יואנה בליקמן, שלמה כץ, שרון אזגי, רפאל אנדרלין, חנה בן-חיים-יולזרי, לאורה שוורץ וסיביל גוסוב, אייל תגר, ריקרדו לפין, לילה בטרמן, אייל גרוס,  אביגיל פריד, רותם בידס, דבורה כהן,  שאשא דותן, רונית פורת, ורד ביטן, ג’יימס אוברהלם, אריאל ברונז, ואן דאו, מרים וילנר, אניה קרופיאקוב, נחמה גולן, איתן הידינגספלד ויעל סרלין.

אוצרות:

שגית מזמר, יהודית שלוסברג-יוגב, איב קריסטל, נורית דרימר, אמיר בולצמן

באוגוסט 2018 נערך הדיון האחרון במשפט העירייה נגד גלריית ברבור בירושלים. במשפט הוחלט על הוצאת צו לסגירתה. שיאו של הדיון היה נאומו המכונן של עו”ד יוסי חביליו, מי שייצג את הגלריה. “צדק”, הוא אמר שם, “צריך לא רק שייעשה, אלא גם שייראה”.

התערוכה “ברבריות” נולדה בעקבות הרדיפה המתמשכת של גלריית ברבור ומוסדות אמנות ואמנים בישראל. היא בנויה כאוסף של הערות על המושג “חופש ביטוי” ומהרהרת במנגנונים המייצרים את ה”מקובל” וה”נכון”. דרך אופני ביטוי שונים כמו נאום, סיפור, מיתוס, משפט ומחזה מציגה התערוכה מקרים “ברבריים” – אחרים, שונים, המעוררים שאלות אודות המושג “חופש ביטוי”. התערוכה אינה מבקשת להציע סט אמונות ליברלי או פלורליסטי בהכרח, אלא מנסה לגעת בקצוות הביטוי שהחברה שלנו נכונה לשאת. במסגרת התערוכה יהפכו החללים התת-קרקעיים של מעמותה בבית הנסן למרחב להוצאה לאור זמנית, מצע לא-היררכי לביטויים שהתקיימו עד עתה באפלה, שצונזרו.

בלב התערוכה “ארכיון הצנזורה” – אוסף פתוח לעיון הציבור שמכנס עשרות עבודות שצונזרו ונשלחו אלינו במענה לקול-קורא פתוח. כל העבודות המשתתפות הורדו/הושתקו/הוצרו/נקטעו/כוסו/נדחו או נפסלו ברגע שבו ביקשו לצאת לאוויר העולם, בכוחה של צנזורה ממסדית, משפחתית, דתית, פוליטית או עצמית. בבניית הארכיון לא נעשתה בחירה אוצרותית – כל עבודה שנשלחה מוצגת, בליווי טקסט המספר את נסיבות צינזורה. מכלול העבודות שהצטבר – אוסף אפשרויות שלא עלו בקנה אחד עם המקובל והראוי – משרטט את קווי המתאר של מושג הצנזורה עצמו, תמונת מצב פנורמית ייחודית של הזמן והמקום.

לצד “ארכיון הצנזורה” לתערוכה שלושה מוקדים נוספים.
במוקד הראשון יוצגו עבודות העוסקות בשאלות עקרוניות, אתיות ופוליטיות העולות מן המושג “חופש ביטוי”. כאן נמצאת עבודת הווידיאו “אי-אמון” של קבוצת סלה-מנקה בשיתוף אמיר בולצמן, ובה שחזור הנאום של עו”ד חביליו במשפט העירייה נגד גלריית ברבור. זה שנים רבות שברבור,פועלת בשכונת מזכרת-משה שבירושלים ומאז שנת 2005, מתמודדת עם רדיפה פוליטית עקב אירוח פעילות ״שנויה במחלוקת״. ב-30 באוגוסט 2018 התקיים בבית-משפט השלום בירושלים דיון בתביעתה של עיריית ירושלים נגד הגלריה. בווידיאו ביקשו האמנים מעו״ד חביליו לשחזר את תמצית טענותיו באותו דיון היסטורי, שבו פסק השופט אמיר דהאן שעל הגלריה לפנות את מקומה. כמו כן יוצגו במוקד זה המחזות הלימודיים של ברטולד ברכט, “האומר כן/האומר לא”, בעיבוד לתסכית רדיו מאת גוז’ף שפרינצק.

 

במוקד השני מוצגים מקרים ספציפיים של אמנים “ברבריים” – אמנים שהסתכנו, או שדמותם קוראת תיגר על המקובל, ששילמו או שעשויים לשלם מחיר על אמנותם. העבודה Fish in a Suitcase” של רפרם חדד מוצגת לצד ראיון מצולם שנעשה במיוחד לתערוכה. בראיון עולה סיפורו של האמן, שנעצר על-ידי המשטרה החשאית בלוב בעקבות ביצוע שליחות אמנותית ונכלא למשך חצי שנה בצינוק. “1.2 קונילמל”, עבודתה של מרים וילנר, כוללת שלושה ספרי קומיקס המתארים, מתוך נקודת מבט ימנית משיחית קיצונית, את חייו האנרכיסטיים של נער גבעות ויחסיו עם השב”כ.  

 

במוקד השלישי ייצוגים ויזואליים וטקסטואליים של מקרי ברבריות או מקרי הוקעה. בעבודה “חיות” מטביעה שחר יהלום אקטים ברבריים-אלימים במעין מצבות/ פסלי גבס. נינו ביניאשוילי מציגה עיבוד קולי ורישומי לגירושו של אדלט סיפור המבוסס על מיתוס קנדי אינואיטי של הוקעה חברתית.

התערוכה היא תגובה להידרדרות חופש הביטוי בישראל, נושא העומד במרכזו של סדר היום הציבורי. התערוכה היא גם פרי ביכורים משותף של קבוצת האמנים ברזידנסי במרכז מעמותה, המנהלת את המרכז תוך דיאלוג עם מייסדיו. התערוכה נהגתה, נאצרה והופקה באופן קבוצתי בירושלים ובדיאלוג עם קבוצת סלה-מנקה שבגלות.

קבוצת האמנים ברזידנסי: שגית מזמר, איב קריסטל, נורית דרימר, אמיר בולצמן ויהודית שלוסברג-יוגב

הפרויקט בתמיכת מינהל התרבות, עיריית ירושלים, מפעל הפיס

לוגואים: הנסן, מנהל התרבות, עיריית ירושלים, פיס

בַּרְבָּרִיּוֹת

Barbarians

برابرة

الفنانون المشاركون:

المعرض:

ميريام فيلنر ، رفرام حداد ، نينو بينياشفيلي ، جوزيف شبرينساك ، مجموعة سالا-مانكا وأمير بولتسمان ، شاحار يهالوم

القيمات:

ساجيت مزامير ، إيف كريستال ، نوريت دريمر ، أمير بولتسمان ويهوديت شلوسبرغ-يوجيف

في أغسطس 2018 ، عُقدت الجلسة الأخيرة في قضية محكمة البلدية ضد غاليري بربور في القدس. قررت المحكمة إصدار أمر بإغلاقه. كان أبرز ما في المناقشة هو الخطاب المؤسس للمحامي يوسي هافيليو ، الذي مثل المتحف ، وقال: “لا ينبغي أن يتم إقامة” العدل “فقط ولكن أن تتمكن رؤيته أيضًا”.

ولد معرض “برابرة” في أعقاب الاضطهاد المستمر في غاليري بربور ومؤسسات الفن والفنانين في إسرائيل. يتم بناؤه كمجموعة من التعليقات على مفهوم “حرية التعبير” ويناقش الآليات التي تنتج “المقبول” و “الصحيح”. من خلال وسائل التعبير المختلفة مثل الخطابة، القصة ، الأسطورة ، القانون والعرض المسرحي، يقدم المعرض حالات “بربرية” – أخرى ، مما يثير أسئلة حول مفهوم “حرية التعبير”. لا يسعى المعرض إلى تقديم مجموعة من المعتقدات الليبرالية أو التعددية بالضرورة ، بل يحاول أن يلامس الحد الأقصى من التعبير الذي يستعد مجتمعنا  لتحمله. في إطار المعرض ، ستصبح المساحات تحت الأرضية في معموطا في بيت هانسن مساحة للنشر المؤقت ، وهي منصة غير هرمية للتعبيرات التي تم حفظها حتى الآن في الظلام ، التي خضعت للرقابة.

في قلب  معرض “أرشيف الرقابة”  – هناك مجموعة مفتوحة للجمهور لعشرات الأعمال التي خضعت للرقابة وأرسلت إلينا كاستجابة للنداء المفتوح. تم تنزيل جميع الأعمال المشاركة / إسكاتها / تخفيضها / قطعها / تغطيتها / رفضها في اللحظة التي سعت فيها إلى دخول العالم ، بقوة الرقابة المؤسسية ،العائلية ،الدينية ، السياسية أو الرقابة الذاتية. في بناء الأرشيف ، لم يتم أي اختيار قيمي – بحيث يتم تقديم كل عمل تم إرساله ، مصحوبًا بنص يحكي ظروف فرض الرقابة. إن مجموع الأعمال المتراكمة – هي مجموعة من الاحتمالات التي لم تتوافق مع ما هو مقبول ومناسب – وهو يحدد مفهوم الرقابة نفسه ، بانوراما فريدة من نوعها للزمان والمكان.

إلى جانب “أرشيف الرقابة” ، يضم المعرض ثلاث بؤر إضافية.

سوف ينصب التركيز الأول على أعمال تتعامل مع القضايا الأساسية ،الأخلاقية والسياسية الناشئة عن مفهوم “حرية التعبير”. هنا يحضر  فيديو “عدم ثقة” الخاص بمجموعة سالا- مانكا ، بالتعاون مع أمير بولتزمان ، والذي يعيد فيه صياغة خطاب حافيليو في قضية المحكمة البلدية ضد جاليري بربور. لسنوات عديدة ،  يعمل جاليري بربور في حي مزكيريت موشيه في القدس منذ عام 2005 ، ويتعرض للملاحقة السياسية نتيجة لاستضافة “نشاطات مثيرة للجدل”. في 30 أغسطس 2018 ، عقدت محكمة الصلح في القدس جلسة استماع حول دعوى بلدية القدس ضد المعرض. في الفيديو ، طلب الفنانون من المحامي حافيليو إعادة بناء جوهر حججه في نفس الجلسة التاريخية ، التي حكم فيها القاضي أمير داهان بأن على المعرض إخلاء مكانه. بالإضافة إلى ذلك ، سيتم عرض المسرحيات التعليمية لبرتولد بريخت، ” القائل نعم/ القائل لا”، والتي تم تعديلها لتبث في الراديو من قبل جوزيف شبرينساك.

 

تركز البؤرة  الثانية على حالات محددة من الفنانين “البربريين” – الفنانين الذين خاطروا ، أو الذين تتحدى شخصيتهم المقبول ، ممن دفعوا أو الذين قد يدفعون ثمن فنهم. يعرض عمل   “Fish in a Suitcase” لرفرام حداد  إلى جانب مقابلة مصورة أجريت خصيصا للمعرض. في المقابلة ، تظهر قصة الفنان ، الذي اعتقلته الشرطة السرية في ليبيا بعد مهمة فنية وسُجن  لمدة نصف عام في الحبس الانفرادي . “1.2 كونييلام” ، عمل ميريام فيلنر ، يتضمن ثلاثة كتب مصورة تصور ، من منظور يميني أصولي متطرف ، الحياة الفوضوية لصبي تلال وعلاقاته مع الشاباك.

تركز البؤرة الثالثة   على التمثيل البصري والنصي للحوادث البربرية أو حالات النبذ. في “حيوت”، تغرق  شاحر يهالوم أعمال بربرية عنيفة في نوع من منحوتات القبور / منحوتات الجبص. تقدم نينو بيناياشفيلي معالجة صوتية وصورية لطرد إدليت استنادًا إلى أسطورة كنديّة موحشة حول النبذ الاجتماعي.

المعرض هو بمثابة رد فعل على تدهور حرية التعبير في إسرائيل ، وهو موضوع يقع في قلب جدول الأعمال العام. المعرض هو أيضا أول  ثمرة لعمل مجموعة الفنانين في رزدينسي مركز معموطا، التي تدير المركز خلال حوار مع مؤسسيه. تم تصميم المعرض وتجميعه وإنتاجه بشكل جماعي في القدس ضمن حوار مع مجموعة سالا- مانكا في الخارج.

مجموعة الفنانين في برنامج الإقامة – الرزدينسي: ساجيت مزامير ، إيف كريستال ، نوريت دريمر ، أمير بولتزمان ويهوديت شلوسبرغ-يوجيف